بررسی رابطه بین درون گرایی-برون گرایی و روان رنجورخویی با خودشیفتگی دانشجویان هنر دانشگاه تهران

هدف پژوهش مطالعه رابطه بین درون گرایی-برون گرایی و روان رنجورخویی با خودشیفتگی دانشجویان هنر است.فرم کوتاه پرسشنامه شخصیت آیزنک و پرسشنامه شخصیت خودشیفته راسکین ابزارهای مناسب برای این تحقق این هدف هستند که در مورد نمونه ای تصادفی از 196 دانشجوی هنر اجرا شد و روابط بین متغیرهای پژوهش به کمک همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مطالعه گردید.نتایج نشان داده که:1)بین درون گرایی-برون گرایی با خودشیفتگی در دانشجویان هنر دختر و پسر رابطه معناداری وجود دارد.2)بین روان رنجورخویی با خودشیفتگی در دانشجویان هنر دختر و پسر رابطه معناداری وجود ندارد.3)سهم درون گرایی-برون گرایی و روان رنجورخویی در تبیین واریانس خودشیفتگی در دانشجویان پسر بیشتر از دانشجویان دختر است.4)بین درون گرایی-برون گرایی با شاخص های خودشیفتگی از جمله قدرت طلبی،خودنمایی،برتری طلبی و بهره کشی در دانشجویان پسر و قدرت طلبی و خودنمایی در دانشجویان دختر رابطه معناداری وجود دارد.5)فقط بین روان رنجورخویی و خودبسندگی در دانشجویان دختر رابطه معناداری در جهت منفی وجود دارد و هیچ گونه رابطه معناداری بین دیگر شاخص های خودشیفتگی با روان رنجورخویی در دانشجویان هنر دختر و پسر وجود ندارد.6)سهم درون گرایی-برون گرایی در تبیین واریانس شاخص های خودشیفتگی در دانشجویان پسر بیشتر از دانشجویان دختر است.